A'RÂF SURESİ 53. Ayeti Ali Ünal Meali
Mekke döneminde inmiştir. 163-170. âyetlerin Medine döneminde indiğini söyleyen âlimler de vardır. 206 âyettir. Sûre, adını 46. ve 48. âyetlerde geçen “el-A’râf” kelimesinden almıştır.
هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ ﴿٥٣﴾
Ayet Transkripsiyonu ve Sade Meali
söz öbeklerinin üzerine farenizi sürükleyerek çevirilerini görebilirsiniz. Çevirileri tablo halinde görmek için buraya tıklayın
Kelime | Türkçe karşılığı |
---|---|
hel yanzurûne | mı bakıyorlar, bekliyorlar? |
illâ | başka, yalnız, sadece |
te'vîle-hu | onun tevîli, yorumu, sonucu |
yevme | gün |
ye'tî | gelir |
te'vîlu-hu | onun tevîli |
yekûlu ellezîne | onlar derler |
nesû-hu | onu unuttular |
min kablu | önceden, daha önce |
kad câet | gelmişti |
rusulu | resûller |
rabbi-nâ | Rabbimiz |
bi el hakkı | hak ile |
fe hel | artık var mı |
lenâ | bize, bizim için |
min şufeâe | şefaatçilerden, şefaatçiler |
fe yeşfeû | öyle ki, ... ki şefaat etsinler |
lenâ | bize |
ev | yahut, veya, (... olur mu ki) |
nureddu | geri döndürülelim |
fe na'mele | o zaman, yapalım |
gayra ellezî | başkasını |
kunnâ na'mel | biz yapmış olduk |
kad hasirû | hüsrana uğrattılar, hüsrana düşürdüler |
enfuse-hum | nefslerini, kendilerini |
ve dalle | ve saptı, uzaklaştı, ayrıldı |
an-hum | onlardan |
mâ kânû yefterûn | uydurmuş oldukları şey(ler) |
Onlar sadece onun tevîline (yorumuna) mi bakıyorlar? Onun tevîlinin geldiği gün, daha önce onu unutmuş olanlar: “Rabbimizin resûlleri hak ile gelmiştir. Artık bize şefaat edecek şefaatçiler var mı ki; bize şefaat etsinler. Veya (dünyaya) döndürülmüş olsaydık, yapmış olduklarımızdan başkasını yapardık.” derler. Nefslerini hüsrana uğrattılar. Ve uydurdukları şeyler kendilerinden ayrıldılar.
A'RÂF SURESİ 53. Ayeti Ali Ünal Meali
Fakat onlar, “Hele bakalım bu iş nereye varacak?” diye, sadece bu Kitaba davetin âkıbetini mi gözlüyorlar? Onun haber verdiği âkıbet geldiği gün, daha önce onu nisyana gömenler, “Andolsun, Rabbimizin elçileri bize gerçeğin ta kendisini getirmişlerdi, (ama biz kulak asmadık.) Şimdi (Rabbimiz) katında şefaatçiler bulunur mu ki bize şefaat etsinler? Veya geri döndürülmemiz mümkün olmaz mı ki, bu defa daha önce yaptıklarımızın tam tersini yapalım?” diye hayıflanırlar. Ne var ki onlar, kendi felâketlerini bizzat kendileri hazırladılar ve kendilerine en büyük zararı verdiler. Uydurdukları sahte ilâhları da onları yüzüstü bırakıp, görünmez oluverdi.
Ali Ünal