BAKARA SURESİ 102. Ayeti Ali Fikri Yavuz Meali
Medine döneminde inmiştir. Kur’an-ı Kerim’in en uzun sûresi olup 286 âyettir. Adını, 67-73. âyetlerde yer alan “bakara (sığır)” kelimesinden alır.
وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ ﴿١٠٢﴾
Ayet Transkripsiyonu ve Sade Meali
söz öbeklerinin üzerine farenizi sürükleyerek çevirilerini görebilirsiniz. Çevirileri tablo halinde görmek için buraya tıklayın
Kelime | Türkçe karşılığı |
---|---|
ve ittebeû | ve tâbi oldular, uydular |
mâ tetlû | okunan şey |
eş şeyâtînu | şeytanlar |
alâ mulki | mülküne, hükümdarlığına |
suleymâne | Süleyman |
ve mâ kefere | ve inkâr etmedi, örtmedi, kâfir olmadı |
suleymânu | Süleyman |
ve lâkinne | ve lâkin, fakat |
eş şeyâtîne | şeytanlar |
keferû | inkâr ettiler, örttüler, kâfir oldular |
yuallimûne | öğretiyorlar |
en nâse | insanlar |
es sihrâ | sihir, büyü |
ve mâ unzile | ve indirilen şey |
alâ el melekeyni | iki meleğe |
bi bâbile | Babil'de, Babil |
hârûte ve mârûte | Harut ve Marut, iki meleğin isimleri |
ve mâ yuallimâni | ve o ikisi öğretmiyorlar |
min ehadin | bir kimse |
hattâ | olmadıkça |
yekûlâ | (ikisi) söylüyorlar |
innemâ | ama, fakat, sadece |
nahnu | biz |
fitnetun | bir fitne, bir imtihan |
fe | o zaman, öyleyse, o halde |
lâ tekfur | inkâr etmeyin, örtmeyin, kâfir olmayın |
fe | o zaman, bundan sonra, fakat |
yeteallemûne | öğreniyorlar |
min-humâ | onlardan (o ikisinden) |
mâ | şey |
yuferrikûne | ayırıyorlar, ayırırlar |
bi-hi | onunla |
beyne | arası |
el mer'i | erkek |
ve zevci-hî | ve onun eşi |
ve mâ | ve değildir, olmadı |
hum | onlar |
bi dârrîne | zarar verici |
bi-hi | onunla |
min ehadin | bir kimse |
illâ | den başka, olmaksızın, olmadan |
bi izni | izniyle |
allâhi | Allah |
ve yeteallemûne | ve öğreniyorlar |
mâ yadurru-hum | onlar zarar veren şeyler |
ve lâ yenfeu-hum | ve onlara fayda veren şeyler |
ve lekad | ve andolsun ki |
alimû | bildiler, öğrendiler |
le | elbette |
men işterâ-hu | onu satın alan kimseler |
mâ lehu | onun için yoktur |
fîl âhireti | ahirette |
min halâkın | nasipten bir pay, bir nasip |
ve le bi'se | ve elbette kötü |
mâ şerev | satın aldıkları şey |
enfuse-hum | onlar nefslerini, kendi kendilerini |
lev kânû | şâyet, keşke ..... olsalardı |
ya'lemûne | bilirler, biliyorlar |
Onlar Süleyman (a.s)’ın mülkü üzerine şeytanların tilavet ettiği (okuduğu) şeylere tâbî oldular (uydular). Süleyman (a.s), inkâr etmedi (sihir yapmadı ve kâfir olmadı). Fakat şeytanlar insanlara, sihri ve Babil şehri’ndeki iki meleğe, Harut ve Marut’a indirilen şeyleri öğretmekle kâfir oldular. Ve oysa onlar, “Biz sadece bir fitneyiz (sizin için bir imtihanız). O halde (sakın sihir ilmini öğrenerek) kâfir olmayın.” demedikçe hiç kimseye bunu öğretmezlerdi. Fakat o ikisinden, bir erkek ile onun karısının arasını açacak şeyler öğreniyorlardı ve de onlar, Allah’ın izni olmadan onunla (sihirle) hiç kimseye zarar verebilecek değillerdir. Ve onlar kendilerine fayda vermeyen, zarar veren şeyleri öğreniyorlar. Ve andolsun ki onlar, onu (sihri ve ona ait bilgileri) satın alan kimsenin ahirette bir nasibi olmadığını kesin olarak öğrendiler. Elbette onunla (sihre karşılık) nefslerini sattıkları şey ne kötü, keşke bilselerdi.
BAKARA SURESİ 102. Ayeti Ali Fikri Yavuz Meali
(Yahûdi’ler Allah’ın kitabını bırakarak sihir yapmağa başladılar) ve Süleyman Aleyhisselâmın (devletini yıkmak için) saltanatı aleyhine şeytanların okudukları şeye (sihire) tâbi oldular. Hazreti Süleyman (nihayet onlara galib gelmekle) sihir edip kâfir olmadı. Fakat şeytanlar, insanlara sihir öğrettiklerinden kâfir oldular; Bâbil (şehrin) deki Hârut ile Mârut isimli iki meleğe indirilen şeyleri (sihirleri) öğretiyorlardı. Halbuki, o iki melek: “- Biz ancak bir imtihan ve tecrübe için Allah tarafından gönderildik; sakın sihir yapmayı câiz görüpte kâfir olma!” demedikçe bir kimseye öğretmiyorlardı. İşte insanlar, karı ile koca arasını ayıracak şeyleri, o meleklerden öğreniyorlardı. Fakat Allah’ın izni olmadıkça sihirbazların büyüsü ve sihri hiç bir kimseye zarar verici değildir. Onlar (Yahudiler ve Şeytanlar) ise, kendilerini zarara sokacak ve hiç bir fayda vermiyecek şeyleri öğreniyorlardı. Andolsun, onlar biliyorlar ki, sihri satın alan kimse için, ahirette bir nasîb yoktur. Onlar sihir yapmayı benimsemekle nefislerini ne kötü şeye satmış olduklarını eğer bir bilseler!...
Ali Fikri Yavuz