Mekke döneminde inmiştir. 4 âyettir. Kureyş, Hz. Peygamberin mensup olduğu kabilenin adıdır.

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾

106/KUREYŞ SURESİ-1. AYET (Meâlleri Kıyasla): Li îlâfi kureyş(kureyşin).

(Ey Rasûlüm, o Kureyş kabilesine haber ver ki, diğer nimetler bir yana, hiç olmazsa şu iki büyük nimet olan) Kureyş’in meydana getirilmiş ünsiyyet ve alışkanlıkları için:

إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿٢﴾

106/KUREYŞ SURESİ-2. AYET (Meâlleri Kıyasla): Îlâfihim rıhleteş şitâi ves sayf(sayfi).

Kışın (Yemen’e) ve yazın (Şam’a) göç etmeğe alıştıkları için;

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿٣﴾

106/KUREYŞ SURESİ-3. AYET (Meâlleri Kıyasla): Felya’budû rabbe hâzâl beyt(beyti).

Bu Beyt’in = Kâbe’nin Rabbine ibadet etsinler, (putlara tapmayı terk etsinler).

الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿٤﴾

106/KUREYŞ SURESİ-4. AYET (Meâlleri Kıyasla): Ellezî at’amehum min cûın ve âmenehum min havf(havfin).

O Rab ki, onları açlıktan doyurdu ve kendilerini (Ashab-ı Fîl’in saldığı) korkudan emin kıldı...