Medine döneminde inmiştir. 6 âyettir. Nâs, insanlar demektir.

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾

114/NÂS SURESİ-1. AYET (Meâlleri Kıyasla): Kul eûzu bi rabbin nâs(nâsi).

De ki: «Nâsın Rabbine sığınırım.»

مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾

114/NÂS SURESİ-2. AYET (Meâlleri Kıyasla): Melikin nâs(nâsi).

(2-3) «Nâsın Melik'ine. Nâsın ilâhına (sığınırım).»

إِلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾

114/NÂS SURESİ-3. AYET (Meâlleri Kıyasla): İlâhin nâs(nâsi).

(2-3) «Nâsın Melik'ine. Nâsın ilâhına (sığınırım).»

مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾

114/NÂS SURESİ-4. AYET (Meâlleri Kıyasla): Min şerril vesvâsil hannâs(hannâsi).

«O gizlice vesvese verenin şerrinden.»

الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾

114/NÂS SURESİ-5. AYET (Meâlleri Kıyasla): Ellezî yuvesvisu fî sudûrin nâs(nâsi).

«Ki O, nâsın göğüslerinde vesvesede bulunur.»

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿٦﴾

114/NÂS SURESİ-6. AYET (Meâlleri Kıyasla): Minel cinneti ven nâs(nâsi).

«(O vesvese veren) Gerek cinden ve gerek insandan (olsun, hepsinden de Allah'a iltica etmelidir).»